De meeste mensen die ik ken, vinden het knap vervelend om een afwijzing te krijgen. Zeker als je al een tijdje bezig bent om een nieuwe baan of opdracht te krijgen, ben je er zo onderhand wel aan toe om ook eens de langverwachte uitnodiging te krijgen. In dat kader vind ik de reactie van Janny op de tien tips om de moed erin te houden
een interessante. Als je er geen verwachting van hebt, heb je dus ook niet de teleurstelling. Kennelijk was deze klus niet voor jou bestemd. Makkelijker gezegd dan gedaan, zou je kunnen zeggen, want hoe stuur je een sollicitatie of offerte zonder de hoop of verwachting te hebben dat jij de job gaat krijgen?
Misschien helpt het om te denken aan het voorbeeld dat ik laatst tijdens de Business Bootcamp hoorde: als je nooit voor de koningin hebt gewerkt en je krijgt een afwijzing, dan verandert er dus niets. Je had het voorheen niet en je hebt het nu ook niet. Hetzelfde geldt voor iedere sollicitatie of offerte die je de deur uit doet.
Het lastige is natuurlijk om jezelf vol enthousiasme, inspiratie en motivatie aan het werk te zetten, de website te bestuderen, je in te leven in het bedrijf, na te denken over de juiste formulering en hoe jij de klus zou klaren … en dat zonder verwachting te hebben. Een paar maanden geleden schreef iemand in een discussie op LinkedIn dat zij voor iedere sollicitatie evenveel enthousiasme op weet te roepen en er even hard voor gaat. En dat 100 keer. Het lijkt mij nogal wat om 100 teleurstellingen te verwerken en toch de volgende keer er weer voor te gaan. Kennelijk zit er in ons systeem – bewust of onbewust – een bescherming ingesloten die maakt dat we niet van iedere afwijzing in een diepe put terecht komen.
Toch heb je soms ook van die afwijzingen waar je een kater aan overhoudt. Het werk waar je altijd al van droomde of het bedrijf waar je zo graag voor had willen werken, gaat aan je neus voorbij. Wat doe je dan?
Reageer op een gezonde manier af
Ga naar buiten, ga sporten, iemand opzoeken, stomp een kussen in elkaar of doe iets anders waarmee je je negatieve energie mee kwijt kunt raken zonder jezelf of een ander te schaden. Blijf je met je teleurstelling rondlopen, dan is het moeilijker om weer enthousiast te raken voor de volgende mogelijkheid die voor je ligt. Pep jezelf dus weer op en doe iets waar je blij van wordt.
Kom die put uit
Denk aan ganzenbord: niemand heeft ooit de hele duur van het spel in de put gezeten. Op een gegeven moment lukt het altijd om eruit te komen. In het echte leven gebeurt dat ook, maar je zult er wel zelf iets aan moeten doen.
Leer van de ervaring
Iedere afwijzing is eigenlijk een stap in de richting van succes. Bel om te vragen wat de reden is dat je het niet bent geworden en wat je beter had kunnen doen. Pas dat vervolgens bij de volgende kansen toe.
Blijf in jezelf geloven
Waar veel mensen last van hebben, is dat zij een afwijzing – zeker als het er meerdere zijn – betrekken op zichzelf. Je kunt behoorlijk aan jezelf gaan twijfelen: ben ik wel goed genoeg, heb ik nog wel wat te bieden, gaat het ooit lukken? Deze gedachten zijn logisch, maar zitten je succes in de weg. Deze twijfels en negatieve gevoelens maken dat je de volgende keer niet het enthousiasme en de frisheid zult uitstralen die nodig zijn. Een afwijzing betekent dus niets meer en niets minder dan: deze kans was voor een ander bestemd en er wacht iets beters op jou.
Heb vertrouwen
Dat er iets beters op je wacht, heb ik zien gebeuren bij een dierbare vriend van mij. Na maandenlang solliciteren heeft hij een baan gevonden waarbij hij kan voortbouwen op zijn ervaring en tegelijkertijd zijn recent verworven kennis kan toepassen, in een functie met groeimogelijkheden. Ik kan mij geen betere baan voor hem voorstellen. Dit was de baan die op zijn pad moest komen en waarvoor hij zoveel afwijzingen moest verduren.
Nee <=> een
Als je ‘nee’ omkeert, krijg je ‘een’. Je hebt maar één ‘ja’ nodig om 
alle voorafgaande ‘nee’s’ naast je neer te kunnen leggen.
En als je dan persé in de put wilt raken, zorg dan dat het een wensput is!
Wat doe jij om de draad weer op te pakken en vol goede moed verder te gaan? Laat je reactie achter in de commentaarbox hieronder.
Vanwege toegenomen gezondheidsproblemen is het voor mij allereerst zaak om weer op de rit te komen. Daar werk ik op verschillende fronten aan. Door verschillende sportieve activiteiten (zwemmen, fietsen, wandelen) ga ik mijn fysieke conditie weer opvijzelen. Daardoor raakt mijn hoofd ook leeg en ontstaat er ruimte voor initiatieven om uit een inmiddels uitzichtloze situatie te komen.
Ik doe vrijwillig schrijfwerk om mijn portfolio uit te bouwen. Daarmee laat ik zien wat ik op tekstschrijfgebied in mijn mars heb. Vervolgens ga ik elk nieuw ‘wapenfeit’ flink op LinkedIn, op Facebook en op Twitter rondtoeteren.
Ook probeer ik na 3 jaar mislukte sollicitaties met hulp van iemand die ik op een seminar over ondernemerschap leerde kennen, doelgroep en product voor een eigen tekstschrijf- en onderzoeksbureau scherp te krijgen. Ik heb, hoe moeilijk het voor mij ook was, geleerd dat ‘hyperspecialisatie’ de meest kansrijke manier is om succesvol te worden. Eigenlijk ben ik iemand van ‘eerst zien, dan geloven’, maar omdat al mijn sollicitaties ondanks alle trukendozen met sollicitatietips op een fiasco zijn uitgedraaid, probeer ik die weg toch te gaan. Nothing to loose! Ik doe dit alles onder het motto “Als Mohammed niet naar de berg komt, gaat de berg wel naar Mohammed toe!”
Wat jij aan het doen bent, is je expertstatus vergroten door actief te laten zien wat jij te bieden hebt. Heel slim, want daarmee word je inderdaad de specialist en word je herkenbaar voor jouw doelgroep. Spannend dat je stappen aan het zetten bent om voor jezelf te beginnen. Je zegt zelf dat je niets te verliezen hebt, en dat is natuurlijk ook zo. Wel heb je er veel bij te winnen, want het is enorm leerzaam en uitdagend om jezelf op de markt te zetten. Succes!
ja, dit alles is zeer herkenbaar. Het kan ook erg van de dag afhangen hoe de afwijzing valt. Ik ben nu 6 maanden op zoek naar werk en bij mij werkt het eigenlijk andersom: hoe meer afwijzingen ik krijg des te meer strijdlust! Bij mij zet het zich gelukkig om in energie. Maar ben dus nog niet lang bezig en kan me voorstellen dat na 100 afwijzingen de moed je in de schoenen zakt.
Het is eigenlijk heel logisch dat het per dag kan verschillen hoe je de afwijzing ervaart. De ene dag zit je nu eenmaal lekkerder in je vel dan de ander. Een manier om je geestelijke weerstand hoog te houden, is om ’s morgens met iets leuks te beginnen, iets waarmee je positieve energie opbouwt. Geweldig dat jij strijdlust krijgt van de afwijzingen. Hoe pak jij het aan dat het geen vat op jou krijgt?
Ik kan je trouwens aanraden om niet te wachten tot de 100e afwijzing, maar al veel eerder te kijken of je iets kunt veranderen in je manier van solliciteren waarmee je misschien je kansen kunt vergroten.
Ben al bijna 4 jaar bezig met solliciteren. Met onderbrekingen want ik heb, nadat ik werkeloos werd een studie aan de HES gevolgd (diploma behaald, Register Bedrijfskundige) en met die extra opleiding nu weer volop bezig met solliciteren! Ruim 400 brieven verder nu en toch houd ik er de moed in omdat ik zeker weet dat die ene kans, die ene baan er ondanks mijn leeftijd van 55+ erin zit. Ik pep me telkens op daar achter de afwijzing aan te gaan en probeer de werkelijke reden te horen. Vaak is dat leeftijd! Ik trek me daar niets van aan en ga gewoon door met proberen. Heb ondertussen ook het certificaat Budgetcoach gehaald en dat in combinatie met HBO/MW en diverse managementtrainingen moet toch weer leiden naar een managementbaan in de zorg.
Ik houd het ook vol omdat ik af en toe ook productie werk doe en daardoor bezig blijf. En dat blijft de opgave, volhouden, doorgaan en bezig blijven op allerlei niveau’s.
Groet en sterkte allemaal
Je bent niet de enige die af en toe laaggeschoold werk doet om zo actief te blijven. Hierdoor blijf je in het arbeidsritme en dat is positief. Helaas zien niet alle werkgevers dit op deze manier en de vraag is dus of het verstandig is dit op je cv te vermelden.
Ik zou je trouwens adviseren om het roer even helemaal om te gooien. Natuurlijk bestaat de kans dat sollicitatie nummer 400 + 1 het wordt, maar voor 55-plussers (net als voor iedereen die in de tweede helft van de loopbaan zit) is de meest effectieve manier van werk vinden, het systematisch gebruik maken en uitbreiden van je netwerk. Overigens kunnen afwijzingen ook gebruikt worden als aanleiding om te netwerken: vraag, als je belt wat de reden van de afwijzing was, of je een keer langs mag komen om te sparren over hoe je een vergelijkbare baan ergens anders zou kunnen veroveren.
Succes!
Pingback: Vijf manieren om jezelf bij voorbaat maar vast de afwijzing te geven | Sigrid van der Laan Loopbaan- en Teamontwikkeling
Ik ben vrijwilligers werk gaan doen. De eerste sollicitatie gelijk raak.
Dat geeft een goed gevoel. En met vrijwilligerswerk probeer ik een nieuw netwerk op te zetten.
En verder geniet ik van mijn gezondheid. Laat mij als 55 plusser niet meer kisten.
Ook van mijn “vrije” tijd maak ik quality time.
Je hebt helemaal gelijk. Vrijwilligerswerk doen is een win-win situatie. De organisatie heeft grote behoefte aan mensen met een visie, kennis en ervaring en voor jezelf geeft het inderdaad een goed gevoel om zinvol bezig te zijn en tegelijkertijd te werken aan een relevant netwerk waarmee je je kansen op de arbeidsmarkt vergroot. Wel helpt het natuurlijk als het vrijwilligerswerk in het verlengde ligt van het betaalde werk dat je zoekt. En dat je het nieuw opgebouwde netwerk optimaal benut (wederzijds) onderhoudt. Succes!